De Passie van Yitse Landzaat, van stagiar tot meester bij de Rots in Ede
Van religie tot relatie
Yitse is christelijk opgevoed. Hij ging naar de kerk, maar twijfelde aan het bestaan van God. Hij volgt zijn opleiding op de CHE, zingt mee met liedjes, leest bijbelverhalen, hoort over Gods liefde, maar voelt er niets bij. In september start zijn stage op de Rots. Yitse is niet bekend met evangelisch onderwijs, hij heeft er wel wat vooroordelen over. De week begint met gebed. Een half uur bidden voor de collega die naast je zit. Vanaf dat moment verandert er iets bij Yitse. Hij ervaart de goedheid en liefde van zijn collega’s. Hij merkt dat ze geïnteresseerd zijn in zijn verhaal en doorvragen bij zijn twijfels. Nog nooit hadden mensen dit soort vragen aan hem gesteld.
Ook in de klas ziet hij hoe het is om met God te leven. De kinderen doen dat echt vanuit hun hart. Ze vertellen niet omdat ze de beurt krijgen, maar omdat ze echt willen delen.
De gesprekken met de ouders zijn het derde gebied waarin Yitse God ervaart. God was aan het zenden en alles waar hij jaren over had gehoord, maar niets bij voelde werd zichtbaar voor Yitse. Hij ging naar Mozaïek (kerk) en sprak veel met vrienden. God is aan het werk in zijn leven. In september startte hij zijn stage, in de wintermaanden groeide zijn geloof en in april maakt hij de keuze om Jezus te volgen en laat zich dopen.
Zijn doop is gefilmd en Yitse laat de kinderen van groep 3 en 7 de beelden van zijn doop zien. Daarop volgen mooie gesprekken. “Meester, ik ben zo trots op U omdat u zo goed gelooft in God.” Yitse neemt zijn geloof mee naar zijn werk, naar zijn leerlingen. Een meisje uit groep 7 zit niet lekker in haar vel. Hij vraagt of hij met haar mag bidden. Elke dag bidt hij voor het meisje en als hij weggaat is ze veranderd en bedankt hem voor het gebed.
Dit stimuleert hem om ook zelf meer te bidden en stille tijd in te plannen. Hij krijgt meer rust in zijn leven. Ook de stille tijd neemt hij weer mee de klas in, hij leert de kinderen hoe ze hun tijd met God kunnen vormgeven. Een kind komt thuis en vraagt: “Mama mag ik stille tijd houden.”
Yitse heeft een tattoo met het internationale symbool voor adoptie. Hierover wordt gesproken met de leerlingen. Hij vertelt wat het voor hem betekend niet te weten wie zijn biologische ouders zijn. Hoe lastig hij dit vindt en dat hij zijn identiteit zoekt bij God, zijn Vader in de hemel. Hij heeft de volle aandacht van de kinderen, als hij tijdens het gebed moet huilen en zich een slechte leraar voelt, nemen de kinderen het gebed over. De Heilige Geest is zichtbaar aan het werk!
De religie uit de jeugd van Yitse is een levende relatie met God geworden en hij mag dit delen en voorleven!
Van stagiar tot meester
“Stagelopen op een basisschool heeft altijd impact op het leven van studenten. Je maakt van alles mee, je maakt een ontwikkeling door.” Marieke is de stagebegeleider van Yitse tijdens zijn laatste stage. “Het is mooi als studenten open zijn, je vindt elkaar dan sneller.
Als mentor mag je meelopen, naast elkaar, gelijkwaardig.
Als het goed is leren we van elkaar. Zo vroeg Yitse mij aan het begin: dit zijn mijn leerdoelen, wat zijn de jouwe? Het is belangrijk dat stagiares kunnen aangeven wat ze van de begeleiding vinden, dat we niet uitgaan van de standaard, maar ook open staan voor nieuwe dingen. Stagiares houden je scherp, nemen mee wat zij hebben geleerd. Het is soms een uitdaging als ervaren rot in het vak. Maar het is heel verrijkend als je de stagiair als volwaardig collega ziet en open staat voor wat hij te vertellen heeft.
Andersom is het ook mooi als de stagiair open het gesprek durft aan te gaan met zijn mentor, niet alleen over het vak, maar ook over wie hij/zij is als mens.”
Yitse was een bijzondere stagiair. Hij had meer in zich dan hij nodig had als startende leerkracht. Het was bijzonder om te zien wat hij al kon en met hoeveel zelfvertrouwen en een eigen onderwijsstijl hij voor de klas stond. Hij wilde eigenlijk opgeven en niet als leerkracht beginnen. Maar Yitse voelt zich thuis op de Rots, het is familie. Hij voelt zich gezien, gewaardeerd en veilig. “Dit is de plek die God voor mij bedoeld heeft”.